حیدر حب الله

ترجمه: سعید نورا

سؤال[1]: درمان وسواس در عبادت که حتی مانع تلفظ کلمات مثل سوره و تکبیرهای نماز می شود چیست؟ توصیه هایی را که در روایات آمده است امتحان کردیم، اما فایده ای نداشت. دیگران به ما توصیه کردند که توجه نکنیم، اما این هم جواب نداد.

پاسخ: با توجه به فرضیه ای که مطرح کردید و انسداد مسیرهای ذکر شده در روایات و آنچه دیگران شما را به آن توصیه کرده اند، توصیه نمی کنم که توجه نکنید، بلکه به شما توصیه می کنم که به این نکته توجه کنید که عمل شما غیرقابل قبول و یکی از تأثیرات شیطان و وسوسه های اوست که شما را گرفتار ظواهر نماز کند تا حضور قلب در آن را از دست بدهید، پس با این موضوع از طریق بی توجهی تعامل نکنید بلکه با آن به عنوان یک پدیده نفرت انگیز، شیطانی و منفور از نظر روانی در دین برخورد کنید، شاید این احساس روانی به ترک آن کمک کند .

برای یک فرد وسواسی - و همچنین فردی که کثیر الشک است – گاهاً مهم این نیست که این اتفاق را نادیده بگیرد، بلکه ممکن است گاهی مجبور شود زشتی واقعه ای را که تجربه می کند و شیطانی بودن این رفتار را احساس کند. اگر این حالت نفرت برایش پیش آمد شاید در برخورد با این موضوع به او کمک کند.

همچنین توصیه می کنم در بعضی موارد، این حالت و علل آن را که خارج از حالت نماز و طهارت است بررسی کنید، شاید دچار بحران های روانی کلی هستید که باید خارج از عبادت آن ها را برطرف کنید تا این حالت در عبادت برای شما از بین برود. به طور کلی، گاهی اوقات نیاز به آرام کردن اعصاب و از بین بردن حالت کلی تنش در زندگی شما دارد.

_____________________

[1] حیدر حب الله، إضاءات فی الفکر والدین والاجتماع ۳: سوال 469.