حیدر حب الله

ترجمه: مجمع علمی طور سینا

سوال[1]: دیدگاهی وجود دارد که می گوید نبی وقتی به مرتبه امامت می رسد در سه عرصه قول و فعل و تقریر، الگو خواهد بود. لذا انبیائی که مرتکب ترک اولی شده اند به مرتبه امامت نمی رسند. این دیدگاه تا چه میزان صحیح است؟

جواب: به نظر می رسد که این دیدگاه صحیح نباشد؛ زیرا ترک مستحب، باعث عدم حجیت سنت نمی‌شود؛ چون ترک مستحب بر عدم استحباب آن فعل، دلالتی ندارد. همانطور که انجام دادن مکروه نیز دلالتی بر عدم کراهت آن فعل ندارد و لذا ترک مستحب و انجام مکروه، تاثیری بر تبعیت از معصوم و استناد به سنت او نخواهد داشت؛ به ویژه اگر ترک اولی، از جهت عدد و تعداد، محدود باشد. حتی گاهی باید پیامبر، جلوی مردم یک فعل مستحب را یک بار و یا چندین بار ترک کند تا آنها بفهمند که واجب نیست؛ البته این نکته، در هنگامی است که مردم، آن فعل مستحب را به عنوان فعل واجب تلقی کنند.

[1] اضاءات فی الفکر و الدین و الاجتماع ج 1ص 147